روش پژوهش: مطالعه به صورت مورد شاهدی بر روی 80 کودک مبتلا به CNLDO و 80 کودک غیر مبتلا انجام شد.

 

هردو گروه پس از انجام معاینه کامل چشمی، جهت انجام معاینات گوش و حلق و بینی و تمپانومتری به متخصص گوش و حلق و بینی ارجاع شدند.

نتایج با آزمون های آماری مربع کای و دقیق فیشر برای فراوانی ها و آزمون t برای میانگین ها، تجزیه و تحلیل شدند.

 

یافته ها: میانگین سنی در گروه CNLDO برابر 22.7±14.3 ماه 5-72) ماه( و در گروه شاهد برابر 23.4±13.7 ماه 9-72) ماه( بود .(P=0.76) CNLDO در 7 مورد 8.75) درصد( دوطرفه، در 23 مورد 28.75) درصد( در سمت چپ و در 50 مورد 62.5 درصد( در سمت راست بود.

 

در مقایسه گروه مورد و شاهد از نظر معاینات بینی، دهان، حلق و گوش خارجی، تفاوت آماری معنی داری وجود نداشت ولی افیوژن گوش میانی در 26.3 درصد افراد گروه مورد و 10 درصد افراد گروه شاهد یافت شد .(P=0.01) نسبت شانس ابتلا به OME در کودکان مبتلا به CNLDO برابر 3.2 )فاصله اطمینان 95 درصد: .(1.32-5.75 تمپانومتری در گروه مورد، 71.3 درصد نوع B، 5 درصد نوع C و 1.3 درصد غیر قابل ثبت بود ولی در گروه شاهد 88.8 درصد نوع A و 11.2 درصد نوع B بود .(P=0.01)

 

 

نتیجه گیری: میزان بروز افیوژن بدون علامت گوش میانی در مبتلایان به انسداد مادرزادی مجرای اشکی نسبت به گروه شاهد بیشتر است و ممکن است مبتلایان به CNLDO برای تشخیص و درمان به موقع OME، نیاز به غربال گری از این نظر داشته باشند.